Afstudeeronderzoek (Scriptie UvA, 2011)
Het vinden van geschikte lijmmethoden voor grote gebroken klassieke gipsen afgietsels
Suitable Bonding Methods for the Conservation of Large Broken Plaster Casts of Ancient Sculptures,
De belangstelling voor gipsen afgietsels neemt de laatste jaren sterk toe. In het recente verleden is al onderzoek gedaan naar de reiniging van gipsen afgietsels. Er is echter slechts weinig bekend over de verlijmingen van gebroken gipsen afgietsels. In het onderzoek ligt de nadruk op de problematiek bij het verlijmen van zware gipsen onderdelen. De verlijmingen van dergelijke breuken worden vaak belast door het gewicht van het verlijmde onderdeel, vaak tientallen kilo’s.
Een geschikte verlijming is dus gewenst om dit gewicht te kunnen dragen. Gips is echter een poreus en kwetsbaar materiaal. Wanneer de verlijming met een te sterke lijm wordt belast, is de kans groot dat wanneer er opnieuw een breuk optreedt, de breuk niet óp de verlijming breekt, zoals gewenst, maar ernaast. Een dergelijke verlijming kan dus schade toebrengen aan het originele materiaal.
Tien verschillende lijmmethoden werden op gipsen proefstukken toegepast. Er werden zes type lijmen gebruikt: Paraloid B-72, Mecosan L-TR, Weldbond, Araldite 2011, Araldite 2012 en Araldite 2020. De lijmen vormden veelal de basis voor de consolidatiemiddelen. De verschillende lijmmethoden werden met behulp van een buigproefmachine met driepuntsbuiging op hun sterkte getest. De kracht die nodig is om de verlijming te breken wordt uitgedrukt in kN. De verlijming met Araldite 2011, Araldite 2020 met fumed silica en Weldbond op de gipsen proefstukken gaven de sterkste verbindingen, maar vertoonden bij overbelasting schade aan het breukoppervlak.